όνομα: ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ (Λεονάρδος)

Ο Άγιος Λεονάρδος του Noblac

Ο Άγιος Λεονάρδος γεννήθηκε στις 19 Μαΐου το 496 μ.Χ. ήταν ευγενής Φραγκικής καταγωγής και ήταν στην αυλή του βασιλιά Χλωδοβίκου Α' Ασπάστηκε τη Χριστιανική πίστη και μαζί με τον βασιλιά Χλωδοβίκο Α' βαπτίστηκαν χριστιανοί τα Χριστούγεννα του 496 από τον Επίσκοπο Ρημών Άγιο Ρεμίγιο.

Ο Άγιος Λεονάρδος ζήτησε από τον βασιλιά Χλωδοβίκο να του παραχωρήσει το δικαίωμα να μπορεί να ελευθερώνει φυλακισμένους που θα έκρινε ότι το αξίζουν, οποιαδήποτε στιγμή.

Ο Άγιος Λεονάρδος εξασφάλισε την απελευθέρωση μεγάλου αριθμού φυλακισμένων και αργότερα – αφού αρνήθηκε τη θέση του Επισκόπου – εκάρη μοναχός και έζησε για ένα διάστημα στη Μονή Micy κοντά στην Ορλεάνη κάτω από την πνευματική καθοδήγηση των Αγίων Μαξιμίνου και Λαέτου.

Αργότερα ο Άγιος Λέανδρος εγκαταλείπει το μοναστήρι και ζει σαν ερημίτης στο δάσος της Λιμουζίν, όπου συγκεντρώνει γύρω του μεγάλο αριθμό ατόμων που ήθελαν να τον ακολουθήσουν.

Μέσα από την δύναμη των προσευχών του, η βασίλισσα των Φράγκων απέκτησε ένα γιο και σαν αντάλλαγμα του δόθηκαν μεγάλες εκτάσεις στη Noblac 21 χιλιόμετρα από την Λιμόζ.

Εκεί ο Άγιος Λεονάρδος ίδρυσε ένα μοναστήρι και γύρω από αυτό με τον καιρό αναπτύχθηκε ένα χωρίο το οποίο αργότερα ονομάστηκε Saint Leonard de Noblac προς τιμήν του.

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση όσοι φυλακισμένοι επικαλούνταν το όνομα του Αγίου μέσα από τα κελιά τους, έβλεπαν τις αλυσίδες να σπάνε θαυματουργικά μπροστά στα μάτια τους.

Μετά από αυτά τα θαύματα πολλοί επισκέπτονταν τον Άγιο Λεονάρδο κουβαλώντας μαζί τους τις βαριές αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένοι και του τις πρόσφεραν ως φόρο τιμής για την απελευθέρωσή τους.

Πολλοί από αυτούς έμεναν κοντά στον Άγιο και ο Άγιος τους έδινε πολλές φορές κομμάτια γης μέσα στο δάσος να καθαρίσουν ώστε να είναι έτοιμα για καλλιέργεια και τους πρόσφερε όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε να ζήσουν στην συνέχεια μία έντιμη ζωή.

Ο βασιλιάς των Σαλιανών Φράγκων, Κλόβις, του παραχώρησε το προνόμιο, που είχε ήδη παραχωρηθεί στο Remigio, να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους που είχε γνωρίσει και θεωρούσε αθώους.

Και ο Λέοναρντ εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία ελευθερώνοντας μεγάλο αριθμό ανθρώπων που είχαν υποστεί άθλιες συνθήκες και στερήθηκαν την ελευθερία.

Η αυξανόμενη κοινότητα ερημιτών και πρώην κρατουμένων που σχηματιζόταν γύρω του δεν είχε νερό και ο ποταμός Βιέννη ήταν πολύ μακριά.

Ο Άγιος Λεονάρδος λοιπόν, σύμφωνα με τον λατρευτικό μύθο, έκανε μια τρύπα στο έδαφος που ως εκ θαύματος γέμισε νερό, δημιουργώντας ένα πηγάδι.

Στη συνέχεια ανέθεσε ένα μέρος του δάσους στους πρώην κρατούμενους που αποφάσισαν να μείνουν μαζί του μετά την απελευθέρωση, ώστε να το καθαρίσουν και να τροφοδοτήσουν από αυτό.

Η νεοσύστατη αγροτική αποικία που μεγάλωσε γύρω από το ρητορείο, αποτελούμενη από πρώην κρατούμενους και απλούς οπαδούς, που προσελκύεται εδώ από τη φήμη του Αγίου Λεονάρδου για την αγιότητα, έχει το όνομα NOBILIACUM.

Η παράδοση λέει ότι ο άγιος πέθανε το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου μετά από μεγάλους πνευματικούς αγώνες και φιλανθρωπίες κοιμήθηκε οσιακά και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο το 559 μ.Χ.και θάφτηκε στο Ρητορείο της Παναγίας που είχε ιδρύσει κάτω από τα δέντρα.

Το Ρητορείο με τα λείψανα του Λεονάρδου έγινε σύντομα δημοφιλής τόπος προσκυνήματος για τους πιστούς, τόσο πολύ που ο ίδιος ο Πίπιν ο Κοντός πιθανότατα πήγε εκεί για προσκύνημα μετά τη νίκη του στην πολιορκία της Λιμόζ.

Καθώς ο αριθμός των προσκυνητών αυξανόταν, αποφασίστηκε να κτιστεί μεγαλύτερος ναός και τα λείψανα του αγίου μεταφέρθηκαν λοιπόν στην ανεγερθείσα εκκλησία επί Λουδοβίκου του Ευσεβούς.

Σύμφωνα με το μύθο, ήταν ο ίδιος ο άγιος που υπέδειξε τον τόπο της νέας του ταφής.

Μετά από τρεις μέρες νηστείας και προσευχής, σφοδρή χιονόπτωση σκεπάζει όλο το χωριό, αφήνοντας ένα ξέφωτο χωρίς χιόνι.

Η πρώτη βέβαιη είδηση για τη λατρεία αυτού του αγίου έρχεται με το Historiae of Aderamo of Chabannes, που γράφτηκε το 1028, όπου διαβάζουμε ότι ήδη το 1017 "ο ιερός ομολογητής του Λεονάρδου στο Lemocino miraculis coruscabat et undique populi eo confluebant".

Την ίδια χρονιά, ο Ildegarius, επίσκοπος Laron, ζήτησε μια βιογραφία του αγίου από τον Fulbert του Chartres, ο οποίος όμως πέθανε λίγο αργότερα, αφήνοντας το έργο ημιτελές.

Ωστόσο, μια ανώνυμη βιογραφία του αγίου με τίτλο Vita Sancti Leonardi, με την περιγραφή εννέα θαυμάτων που του αποδίδονται, άρχισε να κυκλοφορεί το 1030, συμβάλλοντας στην ταχεία εξάπλωση της λατρείας του σε όλη τη μεσαιωνική Ευρώπη.

Το 1094, κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας γνωστής ως «το κακό της καύσης», τα λείψανα του αγίου μεταφέρθηκαν σε πομπή και, σύμφωνα με το μύθο, η επιδημία σταμάτησε.

Μεγάλη συνεισφορά στη λατρεία του είχε και το προσκύνημα το 1106 του Βοημούνδου Α' της Αντιόχειας, που φυλακίστηκε από τους άπιστους και στη συνέχεια απελευθερώθηκε τρία χρόνια αργότερα, χάρη, σύμφωνα με τον ίδιο, στην παρέμβαση του Αγίου Λεονάρδου, τον οποίο είχε επικαλεστεί.

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος πήγε επίσης να ευχαριστήσει τον άγιο το 1197, μετά την απελευθέρωσή του από τις φυλακές του Αγ. Ρωμαίου Αυτοκράτορα.

Είναι ο προστάτης των φυλακισμένων, των πολιτικών κρατουμένων, των αιχμαλώτων πολέμου, των ομήρων και των εγκύων.

τέλος παράθεσης

Οροι Χρήσης του κόμβου μας | Προστασία Προσωπικών Δεδομένων |

το γκρουπ μας στο FB

λέξεις για αποδελτίωση: εορτολόγιο, εορτολογιο, ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ, γιορτη, γιορτή, ΓΙΟΡΤΗ, εορτή, εορτη, ΕΟΡΤΗ, συναξαριστής, συναξαριστης, συναξάρι, συναξαρι, γιορτάζει, γιορταζει, γιορτεσ, γιορτέσ, ποιός γιορτάζει, πότε γιορτάζει, ποιος γιορταζει, ποτε γιορταζει, υπολογισμός, κινητές, γιορτές, κινητες, γιορτες, κινητή, γιορτή, κινητη, γιορτη, κινητών, γιορτών, κινητων, γιορτων, ονομαστική, ονομαστικές, ονομαστικη, ονομαστικες, ονομαστικών, ονομαστικων, Πάσχα, Πασχα, αργίες, αργιες, orthodox, greek namedays, name day, pote giortazo, pote giortazei